zaczynam na nowo żyć, oddychać czystym powietrzem a nie wstrętnym charakterem

szeptem mówią zabiorą mi Ciebie,
nie wiele brakuje a stracę wiele.

gdy Cię ujrzałam na zdjęciu w drewnianej ramce, wśród kwiatów ze wstążką.. nie wytrzymałam, zatęskniłam jak nigdy. tłumiłam, skrywałam, aż w końcu wybuchłam jak wulkan, słona prawda wylała się ze mnie. niech Ci będzie dobrze tam na górze, jeszcze się spotkamy.

odwiedziłeś nas,

a ja sprzątam na twoją uroczystość

kolejna miska ryżu topi moje rozgoryczenie,
umyka mi rozczarowanie, a stawiam czoło rozpaczy.

poświecę się Tobie, abyś spał słodko

a potem wrócę do własnego, małego ja

  

przyjaciel

 

 

może to dziwnie zabrzmi,
ale ta samotność mi się podoba.