nie prośmy o wiele

cholernie brak mi pomysłu na Twoją głupotę, niszcz się we własnym odbiciu

lubię deszcz i spływające krople bo oknie! 

zaczynam na nowo żyć, oddychać czystym powietrzem a nie wstrętnym charakterem

szeptem mówią zabiorą mi Ciebie,
nie wiele brakuje a stracę wiele.

gdy Cię ujrzałam na zdjęciu w drewnianej ramce, wśród kwiatów ze wstążką.. nie wytrzymałam, zatęskniłam jak nigdy. tłumiłam, skrywałam, aż w końcu wybuchłam jak wulkan, słona prawda wylała się ze mnie. niech Ci będzie dobrze tam na górze, jeszcze się spotkamy.